27 Ocak 2012 Cuma

Zakkum - Hipokondriyak


Her birliktelik kalbinin emzireceği bir yeni bebektir. 
Önce emeklemeyi sonra yürümeyi öğretmen gerekir. 
Kalbindeki sütü tüketmediler mi? 
Bazen hiç başlamaması bir gün bitmesinden iyidir. 
Çünkü beraberlik yaşlanırken bir terkediş gençleşir. 
Seni hiç terketmediler mi? 
Aslında dostluklar da kardan adam gibidir. 
Eriyecekleri bile bile inşa edilir. 
Kapım neden hiç çalmıyor artık? 
Fotoğraflardaki insanlar hatırlıyor mu beni? İsimleri neydi? 
Bunların yüzleri çok tanıdık... 
Yalnız kalmak bir ilaç mıdır yoksa hastalığın ta kendisi mi? 
Işığı görünce karanlığa kaçıyorum hemen böcekler gibi. 
Bir şeye çok uzun süre bakarsan onu görmemeye başlıyorsun. 
Hayat, keşke bu kadar etobur olmasaydı... 
İşte sen! Kurbanlarından korkan kanlı zalim bıçak... 
Sen! Kendi gölgesinden bile korkan bir paranoyak... 
Bir hipokondriyak

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder